وزیر اسبق آموزش و پرورش، با تاکید بر اینکه میزان عقب ماندن ما با سایر کشورها در بررسی میزان سهم آموزش پرورش در بودجه عمومی کشور مشخص می‌شود به طوریکه استاندارد جهانی ۴.۵ درصد است در حالیکه سهم ما از بودجه عمومی ۲.۵ درصد است گفت: اکثر مسائل مربوط به معیشت معلمان و کسری بودجه در آموزش و پرورش با استانداردسازی در بودجه رفع می‌شود.
به گزارش هویدا آنلاین، نخستین نشست از سلسه نشست‌های تخصصی توسعه در آموزش و پرورش ایران با تاکید بر توسعه نیروی انسانی با حضور “علی اصغر فانی ” وزیر اسبق آموزش و پرورش دولت یازدهم و رئیس کارگروه انتخاب وزیر آموزش و پرورش و با مدیریت سعید خادمی مسئول سابق اداره برنامه ریزی فعالیت‌های فرهنگی هنری وزارت آموزش در حالی برگزار شد که بر معایب رنبه‌بندی معلمان، مسائل مربوط به استخدام و گزینش نیروی انسانی و راه‌های حفظ هویت معلم تاکید شد.
  فانی در این نشست اظهار کرد: یکی از سیاست‌های بنده در دوران وزارت ساماندهی نیروی انسانی بود، در این دوره ۵۰۰ هزار دانش‌آموز به جمع دانش‌آموزان کشور اضافه شد اما با این وجود حدود صد هزار نیروی انسانی ما در سنوات گذشته بازنشسته شدند. وی ادامه داد: قبل از طرح ساماندهی هفته‌ای یک میلیون و ۳۰۰ هزار ساعت اضافه کار و حق التدریس در هفته داشتیم که به ۹۰۰ هزار ساعت کاهش پیدا کرد.
وی با اشاره به طرح رتبه بندی معلمان بیان کرد: رتبه ۱ ،۲، ۳ ،۴ و ۵ اسامی را از وزارت علوم قرض گرفتند استادمعلم ،دانشیار معلم استادیار معلم یعنی ما چون قانون نداشتیم حتی اسامی را اینجا به عاریت گرفتیم ضمن اینکه معلم اصلا با کارمند فرق می‌کند و این یکی از مشکلاتی که متاسفانه وجود دارد.
این مدیر ارشد حوزه فرهنگ با اشاره به ورود فله‌ای نیروی انسانی به آموزش و پرورش گفت: متاسفانه در استخدام آموزشیاران نهضت و نیروهای آزاد و حق التدریس با فشار قوانینی که نمایندگان مجلس به تصویب می‌رساندند و وزارت آموزش و پرورش را وادار به استخدام افراد کم تخصص و به تعبیری تربیت معلم ندیده هستیم.
وی خاطر نشان کرد: جای تاسف است که عرض کنم بیش از ۵۰ درصد نیروی انسانی آموزش و پرورش تربیت معلم ندیده‌اند.
فانی در خصوص قضاوت های نادرست از حرفه” معلمی ” گفت: عده‌ای می گویند معلمین سه ماه تعطیلی تابستان دارند و  ۱۵ روز هم تعطیلات نوروز  و در هفته هم به جای ۴۴ ساعت کارمندان ۲۴ یا ۲۲ ساعت کار می کنند و  کارشان خیلی سبک تر است و همین حقوقی که می گیرند مازاد است، این‌ استدلال ها را به صورت علنی مطرح می کنند یا در جلسات خودشان مطرح می کنند من در پاسخ  این موارد همواره می گویم هر یک ساعت تدریس حداقل دو ساعت انرژی کار اداری را می برد،  بعنوان فردی که از سال ۴۹ تا کنون معلمی کردم و هم معلم هستم و هم مسئولیت اجرایی و اداری داشتم، معتقدم  هر یک ساعت کار معلمی چون معلم وقتی وارد کلاس می شود کنترلش شروع به کار کردن می کند و یک ثانیه فاصله نمی افتد، سازمان اداری استخدامی کشور یک زمانی آمار میداد و می گفت که کارمندان در روز کمتر از یک ساعت حالا یک ساعت و نیم کار می کنند در صورتی که معلم وقتی وارد کلاس می شود یکسره کار می کند و اوراق امتحانی بچه ها را در خانه تصحیح می کند، طرح درس می نویسد و همه‌ی این ها نشان دهنده‌ی این موضوع است که  کارمند اداری و معلم متفاوت است و لذا  قانون استخدامی  خاص خودش را طلب می کند.
وی خاطر نشان کرد: آموزش و پرورش در اولویت دولت ها نبوده چه در گذشته و چه در حال و لذا ما وقتی که آموزش و پرورش را از  تولید ناخالص داخلی و یا بودجه عمومی کشور بررسی می کنیم می‌فهمیم که چقدر عقب هستیم و سهم آموزش و پرورش از تقریبا  ۲/۵یا ۲/۴ درصد است، درحالی که میانگین جهانی حدود ۴/۵درصد است یعنی ما ۲ درصد از میانگین جهانی عقب هستیم  و بودجه عمومی کشور هم ۱۱ درصد بوده و زیر ۹درصد  بوده و امسال هم ۹/۱درصد است، در حالی که حداقل می بایست سهم ما از بودجه عمومی کشور ۱۸ درصد باشد و متاسفانه به ما ندادند و نمی دهند و نتیجه اش آموزش و پرورشی است که هر سال با ۲۵ تا ۳۰ درصد کسری بودجه مواجه است و با این کسری بودجه ما انتظار نباید داشته باشیم که معیشت، هویت معلم حفظ شود و همانطور که رئیس جمهور منتخب فرمودند معلم نباید شغل دوم و سوم داشته باشد و در عین حال یک زندگی عزتمند داشته باشد اگر سهم ما از بودجه عمومی کشور به میانگین جهانی برسانند خوب یقینا ما می توانیم حقوق معلمین را افزایش بدهیم.
علی اصغر فانی در پایان تاکید کرد: معلمان بیش از فقر، از فَرق ناراحت هستند. این یعنی وقتی که بین معلم و کارمندی در یک وزارت خانه دیگر تفاوت پرداخت تقریبا دو برابر است یعنی معلم همان حقوقی را می گیرد که در حکم آمده ولی کارمندان اکثر ادارات هزینه ایاب ذهاب، ماموریت، اضافه کاری بدون کار اضافه می گیرند و به مناسبت های ماه رمضان، شب عید بسته های آجیل و خرما و این موارد را می گیرند اما  معلمان از این مزایا محروم اند.