اگرچه زندگی آن‌ها پر از چالش و معضلات مختلف است، اما پرامید و سرزنده مشغول گذران زندگی هستند. قالی‌بافی، گلیم‌بافی‌ و چرم دوزی اصلی‌ترین فعالیت‌هایی هستند که توسط انجمن ناشنوایان استان البرز و با حمایت خیرین، برای ناشنوایان و کم شنوایان فراهم شده است. به مناسبت روز جهانی ناشنوایان به انجمن ناشنوایان استان البرز رفتیم و با تعدادی از اعضاء این مجموعه گفتگو کردیم.

بانوی کم شنوای البرزی، از دغدغه‌های ناشنوایان می‌گوید

به گزارش ایسنا، یکی از بانوان کم شنوای البرزی که در محل انجمن ناشنوایان استان البرز به شغل گلیم بافی مشغول است، درباره دغدغه‌هایی که یک فرد کم شنوا یا ناشنوا در جامعه دارد می‌گوید: ناشنوایان قشر آسیب پذیری هستند و در معرض خطرات مختلفی قرار دارند. بیشتر جامعه حقوق این اقلیت زبانی را نمی‌دانند و شرایط را برای من و امثال من سخت می‌کنند. ما تلاش می‌کنیم حضور در جامعه تداوم داشته باشد و این معلولیت مانع از زندگی عادی ما نشود اما در این مسیر نیاز است که مردم و سازمان‌های حامی، پشتیبان ما باشند و در این راه به ما کمک کنند.

الهه عبدلله‌خواه ادامه می‌دهد: مهم‌ترین مسئله برای ما داشتن امنیت شغلی است. پیدا کردن کار برای افراد کم شنوا و ناشنوا بسیار دشوار است. با اینکه این معلولیت در روند بسیاری از مشاغل هیچ خللی ایجاد نمی‌کند، اما خیلی کم پیش می‌آید که کارفرمایان از میان جامعه ناشنوایان نیرو بگیرند. هزینه‌های جاری ما با توجه به تورم موجود در جامعه زیاد است و ما برای تامین هزینه با مشکل مواجه هستیم. قیمت سمعک بین ۲۰ تا ۳۰ میلیون تومان متغییر است و باتری سمعک نیز که به طور مرتب باید تعویض شود چیزی نزدیک به ۳ تا ۴ میلیون قیمت دارد.

سطح توقع معلولین پایین است اما همان هم برآورده نمی‌شود!

این بانوی کم شنوای البرز می‌گوید: ماهانه مبلغ ۱۰۰ هزارتومان مستمری از اداره بهزیستی دریافت می‌کنیم که کفاف هیچ‌کدام از هزینه‌های جاری را نمی‌دهد و این تنها کمکی است که به ما می‌شود. بیمه معلولین داشتیم که از ۹۳ به بعد آن‌هم قطع شده. پیش‌تر وقتی معلولین ازدواج می‌کردند، به آن‌ها مسکن مهر تعلق می‌گرفت اما الان فقط مبلغ ۴ میلیون تومان کمک بلاعوض پرداخت می‌شود که برای پول پیش خانه هم کافی نیست چه برسد به خرید!. برادر من نیز ناشنوای مطلق است و تامین چنین‌ هزینه‌هایی برای خانواده‌ای مثل ما که چند معلول در آن‌ها حضور دارد بسیار مشکل است.

عبدالله‌خوانی با گلایه از دستگاه‌های دولتی مرتبط می‌گوید: طبق قانون باید ۳ درصد از استخدامی‌های دولت از جامعه معلولین باشد اما این اتفاق در البرز و بین ناشنوایان رخ نمی‌دهد و تعداد کمی موفق به پیدا کردن کار خوب شده‌اند و مابقی به مشاغل کاذب مشغول‌اند. سطح توقع ما معلولین همیشه پایین است اما متاسفانه همان هم برآورده نمی‌شود. در صورتی که از ما حمایت کنند، می‌توانیم تحت پوشش بیمه قالی‌بافی باشیم اما امروز هیچ بیمه‌ای نداریم و در واقع تضمینی برای آینده ما وجود ندارد.

جامعه، فرهنگ کافی برای مواجه با معلولین را ندارد

فردین اسدی، یکی دیگر از ناشنوایان موفق البرزی است که به کار طراحی گرافیکی مشغول است. او درباره چالش‌های حضور ناشنوایان در جامعه می‌گوید: دنیای ما بی‌صداست و مردم باید این را درک کنند. شوخی کردن با این موضوع به هیچ وجه برای ما جالب نیست. برخی از رفتارها در آینده ناشنوایان و به طور کلی معلولین تاثیر می‌گذارد و آن‌ها را ناامید می‌کند. من دوستان ناشنوای زیادی دارم که برخی از آن‌ها انزوا و خانه نشینی را به حضور در جامعه ترجیح می‌دهند، فقط به این دلیل که توان کافی برای مواجه شدن با مردم و برخی رفتارها را ندارند. این مشکلات برای خانم‌های ناشنوا بیشتر ملموس است و ممکن است خطراتی آن‌ها را تهدید کند.

این کارشناس گرافیک و تولید انیمیشن ادامه می‌دهد: مردم باید متوجه باشند که نشنیدن باعث نمی‌شود که فرد ضریب هوشی کمتری داشته باشد و نسبت به سایرین، کمتر متوجه مسائل باشد. اتفاقا جامعه ناشنوایان مطالعه گسترده‌تری دارند و اگرچه نمی‌توانند به طور کامل داشته‌های خود را بروز دهند اما در کسب مهارت و علم، هیچ مانعی پیش روی آن‌ها نیست. نقطه عطف زندگی معلولین لحظه‌ای است که موجودیت خود را با وجود نقص بدنی خویش، بپذیرند و اجازه ندهند که معلولیت زندگی آن‌ها را مختل کند.

کارآفرینی در گرو خدمت به ناشنوایان

خانم راحله رحیمی، کارآفرینی البرزی است که توام قوای خود را برای حمایت از معلولین خصوصا ناشنوایان به کار گرفته و با ایجاد کارگاه‌هایی مختص آن‌ها، به زندگی‌هایشان سر و سامان بخشیده است. رحیمی درباره اینکه چرا از جامعه ناشنوایان در کارگاه‌های خود استفاده می‌کند، به ایسنا می‌گوید: طی یک تصادف مدتی حواس بینایی و شنوایی خود را از دست دادم و مدتی کوتاه حال این قشر را تجربه کردم. بعد از بهبودی تصمیم گرفتم بستری را برای کار کردن ناشنوایان ایجاد کنم و به لطف خدا در پی این تصمیم تا کنون موفق به راه‌اندازی ۴ مجموعه کارگاهی برای ناشنوایان و کم شنوایان شده‌ام.

 این کارآفرین و خیّر البرزی ادامه می‌دهد: ما در این مجموعه‌ها با کمک خیرین دوره‌های آموزشی قالی‌بافی، گلیم‌بافی، چرم‌دوزی، کامپیوتر و برنامه‌نویسی، خیاطی و طراحی، کمک‌های اولیه و کلاس‌های تقویتی و مهارتی مخصوص ناشنوایان را برگزار می‌کنیم و پس از پایان آموزش به آن‌ها مدرک بین‌المللی سازمان فنی و حرفه‌ای اعطا می‌کنیم که بتوانند وارد بازار کار شوند. البته بیشتر هنرجویان پس از پایان دوره‌ها در همین مجموعه مشغول به کار می‌شوند. حتی برخی از اعضا تمایل دارند که به خاطر برخی از مشکلات، شب را هم در انجمن بمانند اما متاسفانه به خاطر کمبود بودجه، هنوز موفق به راه اندازی خوابگاه برای آن‌ها نشده‌ایم.

خارجی‌ها بیشتر هوای معلولین ایرانی را دارند

رحیمی با اشاره به اهمیت تامین شغل برای معلولین می‌گوید: تمرکز بچه‌های ناشنوا روی کار بسیار زیاد است به همین دلیل در حوزه قالی‌بافی پیشرفت بسیاری کردیم. ما از کشورهای آلمان، قطر و ترکیه سفارش کار داشته‌ایم و موفق شدیم محصولات تولیدی توسط بچه‌های انجمن ناشنوایان را به خارج از کشور صادر کنیم. گاها از بازار داخلی نیز سفارشاتی می‌گیریم اما اکثر قیمت‌های پیشنهادی کمتر از میزانی هستند که بتوانیم با آن حقوق و مزایای پرسنل معلولمان را تامین کنیم. چه ایرادی دارد اگر ادارات و سازمان‌های استان، محصولات تولیدی مجموعه ما مثل تابلو فرش‌های نفیس را به عنوان جوایز جشنواره‌ها و هدایایی که در مناسبت‌ها اهدا می‌شود تهیه کنند. با این کار علاوه بر ارج نهادن به هنر صنایع دستی و سنتی ایرانی، به معیشت و رفاه معلولین استان نیز کمک بسیاری می‌شود.

وی همچنین می‌افزاید: در حال حاضر ۱۲۸ نفر در چهار شعبه کارگاه‌های ما مشغول به کار هستند. ظرفیت کارگاه‌های ما بیش از این است اما هزینه بالای تامین لوازم و مواد اولیه، مانع از گسترش کار و جذب بیشتر ناشنوایان شده است. من به عنوان متولی و کارآفرین حوزه معلولین، از همه خیرین و سازمان‌های مرتبط استان دعوت می‌کنم که با حضور در انجمن ناشنوایان البرز، از نزدیک با شرایط آشنا شوند و ما را در این مسیر خداپسند یاری کنند. مجموعه ما توانایی ایجاد شغل حداقل ۲۰۰ نفر دیگر از معلولین را داراست به شرطی که شرایط اولیه برای حضور آن‌ها مهیا شود.

 جامعه ۲۲ هزار نفری ناشنوایان و کم‌شنوایان البرز

هادی پورشمسیان، رئیس انجمن ناشنوایان البرز می‌گوید: از جامعه  ۲۲ هزار نفری ناشنوایان و کم‌شنوایان استان البرز، ۳۵۰ نفر در انجمن عضو شده‌اند. ما در انجمن تلاش می‌کنیم تا با برگزاری دوره‌های آموزشی و کلاس‌های اختصاصی، شرایط لازم برای حضور ناشنوایان در جامعه و بازار کار را فراهیم کنیم و در این مسیر نیازمند مشارکت‌های مردمی و خیرین استان هستیم. تامین نیازهای معلولین هزینه زیادی دارد و اقدامات بسیاری باید صورت بگیرد تا موفق شویم آن‌ها را برای یک زندگی عادی آماده کنیم. ‌